چگونه مغز خوبی را پرورش دهیم ؟

هیجان زندگی به این نیست که کی هستیم بلکه به این است که داریم چه کسی میشویم.

ساختار ظریف مغز، منعکس کننده ی محیطی است که در آن قرار گرفته ایم . یک سلول عصبی نرمال ، مانند شاخه های درخت رشد می کند و به سلول های عصبی دیگر متصل میشود . در محیط غنی،  این انشعابات بیشتر ایجاد میشوند و در محیط محروم، شاخه ها کوچک می گردند.  نتیجه میگیریم که نقشه های مغز ما از قبل به صورت ژنتیکی تعیین نشده اند بلکه بر اساس ورودی های محیط ، قالب ریزی می شوند و وابسته به تجربه هستند.

آیا فکر کردن به مرور زمان بهتر عمل میکند؟   کتاب مغز پویا با نتایجی که از مشاهدات بدست آمده است نشان میدهد که فکر کردن مانند حرکت دادن بدن است؛ با این تفاوت که ما مفاهیم را در فضای فکری حرکت می دهیم ؛ پس درست مثل حرکت و تکلم، فکرها هم باید یاد بگیرند چگونه در دنیا بهتر عمل کنند.

آیا این جمله را شنیده اید ، که اگر یک مهارت خاص را در تعداد ساعات خاصی مکرر انجام دهید در آن کار متخصص میشوید؟  یک نکته ی مهم   اینجا فراموش شده است؛ مبنای بهبود رفتاری، صرفا انجام مکرر یک کار نیست بلکه لازم است سیستم های تعدیل کننده ی عصبی اهمیت آن را کد گذاری کنند ؛ یعنی نقشه های عصبی در پس انجام آن مهارت، بازخورد مثبت کسب کنند.

آیا بدنمان مغز ما را محدود کرده است یا مغزمان بدن ما را؟ چگونه مغز ما درون محفظه ی تاریک جمجمه متوجه شکل و ساختار بدن و تغییرات آن میشود؟ ریشه ی ناراحتی بعد از شکست های عاطفی در سلول های مغز ماست؟ چگونه میتوان پویایی مغز را با افزایش سن حفظ کرد؟

 دیوید ایگلمن در کتاب خود، مغز را ساختار پویایی در نظر میگیرد که با هر تغییر در داده های دریافتی اش ، مدار سازی خود را بروز رسانی کرده و در جهت بهینه عمل کردن پیش می رود. درس هایی که از مدار سازی پویا میگیریم، آگاهی ما را درباره ی نحوه ی تعامل با محیطمان و دنیای درونمان ارتقا میبخشد. 

برای تهیه کتاب اینجا کلیک کنید.