باید پذیرفت که شجاعت عملکردی اجتماعی است، چون فقط کسی می‌تواند شجاعت داشته باشد که خودش را جزئی از کل بداند.
شجاعت، پاسخ به ترس است و در نتیجه پاسخ به حقارت، ما به شجاعت نیاز داریم تا ملزومات زندگی را فراهم کنیم اما شجاعت مترادف فقدان ترس نیست و باعث ناپدید شدن ترس هم نمیشود؛ لازمه شجاعت این است که عمیقا بدانیم چه کسی هستیم و وقتی زندگی روی تلخش را نشانمان میدهد، میخواهیم چه کسی باشیم.

شجاعت یعنی پشتکار داشتن در مقابل ترس که نیازمند هوش صبر و تحمل است.

شجاعت ضمایم و متعلقات بسیاری دارد که به ما اجازه میدهند میزان خطر را بسنجیم، کسب مهارت کنیم و دست به حل مسئله بزنیم.